BAWERMENDÎYÊN KURDÊN ÊZDÎ

Emînê Evdal dinivîse: “Armanca me ew e, ku li ser bingehê materyalên etnografîyê, piranî ên deştê, em bikevin kûrayîya jîyana Kurdan a eşîrtî (patrîarkal), dîrok, jîyan, bawermendî û pirsên bi ayîna dînê Êzdîyan ve girêdayî raxin ber çavên xwendevanan”.

Gerek bê destnîşankirin, ku ji xudanê pirtûkê re li hev hatiye bawermendî û erf û edetên miletê xwe bi awayekî ulmî-zanyarî şirove bike. Her wiha kemala vê pirtûkê a çavkanîzanîyê jî heye.

Ev berhem wekî 50 sal berê hatiye nivîsar û loma jî li ser wê mohra propogandaya Sovyetîyê a salên 30-40’î heye.

Serdestîyeke zanyarê bi nav û deng Emînê Evdal di wê yekê de ye, ku wî karîbûye kultura gelê xwe a ruhanîyê, erf û edet û bawermendîyên wê, bi awayê zanyarî raxe ber çavan.

Emînê Evdal di vê berhema xwe de Kurdan û Êzdîyan wekî miletekî dibîne û îsbat dike, ku ew tenê bi dînê xwe ve ji hev cuda dibin. Di vê berhemê de binavkirinên wekî “Kurd”, “Êzdî”, “Êzdîyên Kurd”, “Kurdên Êzdî” tên bikaranîn.

S. G. Hobosyan

Doktorê Dîrokê