Dağ-ı Devran

“Bir savaş sabahı doğduk biz,meydanda...” dizeleriyle başlıyor;“İyi ki adı olmayanın dağı varŞimdi bu dağların artık bir adı var” dizeleriyle son buluyor Dağ-ı Devran. Sabahına bir savaş meydanında doğmuşsanız ve yaşamak soluk alıp vermekten fazlasıysa “adı olmayanın dağı”na varmanız bir zorunluluk. “Boyun verebilirsiniz amma “boy da (verirsiniz) bu arsız âlemde” “can çekişirken tam da dalgalar kıyıyı coşkuyla sarmaz sanma.Sanma ki yalnızlık sana mahsus,korkular bir tek seni kovalar…”Doğru, düşler unutkan, sensiz ve (belki) neşeli, ama olsun, “Umut da var bu hayatta senden ötürü,Sen başını kaldırıp ayağa kalktığında “ardında dağlar biter sanma!”