“Kalbinin hikâyesini anlattın bir keresinde. Kalbinin hikâyesinin başladığı yer bir orman ve çiçek ülkesiydi. Yıldızların altında

yol aldığın ilk gecenin ertesiydi.

Terlemiştin, dağ rüzgârı tenine değiyordu hafiften. Uzaklardan gelmiştin. Başlangıcı olmayan yokluklardan, yalnızlıklardan ve

sessizlikten... O yıldızlı gecede asırlardır süren sessizliğe yürümüştün. Kat ettiğin yoldan fazlası önünde uzanıyordu.

 

Terini sildin ve yaşlı bir meşe ağacının gölgesine oturdun. Sırtını ağacın yaşlı gövdesine dayadın. Gözlerinin ucunda uçsuz bu-

caksız yeşil bir derya. Gözlerini kapadığında hikâyen başladı, yeniden açtığında o hikâyenin yollarında yürümekteydin.

 

‘Gönül açıklığı ister bilmek, bunu unutma’ dedin.

 

Kalbinin hikâyesini anlattığın defter miydi, etrafında toplanıp dilinden dökülen sözcükleri sevgiyle bekleyen arkadaşların mıy-

dı? Başını yasladığın taşlar ve ağaçlar mıydı? Nerede başladın anlatmaya ve kimler dinliyordu, dinledi seni? Arkadaşların desem

 

eksik kalır. Dersim dağları desem yetmez, dağları dolanan patikalar mı, vadilerde hala sesleri duyulan masal kuşları mı, karları

yararak yeryüzüne ulaşan narin çiçekler mi ya da...

 

Anladım ki sen kalbinin hikâyesini defalarca yürüdüğün bir ülkeye anlattın. İnsan demedin, hayvan, ağaç, su demedin. Hisset-

tiğin herkese anlattın. Gönlünce. Zorlanmadan, zorlamadan. Biraz kırmızıydı, biraz çocuksuydu, çokça yeşil vardı içinde. Mavi

 

gökten bir parça vardı. En çok da sen vardın...”


Kalbimin Hikâyesi


327

Turki

Anı

2021




Bêjeyên Sereke

Kalbimin Hikâyesi
Başarıyla Sepete eklendi !
whatsapp number